Rodzaje kryptowalut, część III
W artykułach o rodzajach kryptowalut postaram się przybliżyć w kilku zdaniach jak wyglądają poszczególne kryptowaluty, jak powstały i czym się od siebie różnią. Dzisiaj uwaga została skupiona na 5 kryptowalutach, którymi są: Cardano (ADA), Polkadot (DOT), Bitcoin Gold (BTG), Neo (NEO) oraz IOTA (MIOTA). Zapraszam do bliższego zapoznania się z tymi kryptowalutami.
Cardano (ADA)
Platformę Cardano uruchomiono 29 września 2017 roku. Jej nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego matematyka, lekarza i astrologa – Girolamo Cardano, który żył w XVI w. Jest ona zdecentralizowaną, otwartoźródłową platfromą opartą na publicznym rejestrze blockchain, która posiada własną kryptowalutę ADA.
Cardano to sieć oparta o algorytm konsensusu Proof of Stake. Oznacza to, że nie zachodzi w niej proces kopania (mining). Natomiast za zatwierdzanie transakcji, a także dodawanie nowych bloków transakcyjnych odpowiadają, tzw. Liderzy (Slot Leaders). Nazwa algorytmu to Ouroboros, który Cardano uznało jako najbezpieczniejszy oraz niemożliwy do złamania algorytm Proof of Stake. Nie potrzebuje on dużej mocy obliczeniowej, dzięki czemu jest energooszczędny.
Cardano posiada także dwie niezależne od siebie warstwy – rozliczeniową (Cardano Settlement Layer) oraz obliczeniową (Cardano Computional Layer). Ma to zapewnić łatwiejsze usuwanie błędów, a także wprowadzanie uaktualnień poprzez, tzw. soft-forki.
Natomiast kryptowaluta ADA pochodzi od nazwiska brytyjskiej matematyczki i poetki Ady Lovelace, która żyła w XVI w. Jest ona również uznawana za pierwszą programistkę komputerową, która stworzyła algorytm, tzw. maszyny analitycznej. Został on uznany za pierwszy program komputerowy. Dodatkowo Lovelace, to jedna milionowa (10-6) część kryptowlauty ADA, która jest jej najmniejszą jednostką.
ADA to kryptowaluta o wysokiej kapitalizacji rynkowej. Posiada również ograniczoną podaż, która wynosi 45 mln jednostek. Natomiast 58% tej wartości (niecałe 26 mln) jest w obiegu rynkowym. Z tego względu kryptowaluta ADA ma charakter deflacyjny.
Polkadot (DOT)
Pierwszy kod źródłowy Polkadot opublikowano w listopadzie 2017 roku. Natomiast dwa algorytmy Proof of Concept były gotowe w połowie 2018 roku. Sieć Polkadot ruszyła pod koniec maja 2020 roku.
Polkadot to projekt blockchainowy, który ma na celu rozwiązanie problemów bazujących na nieścisłościach komunikacyjnych pomiędzy różnymi łańcuchami. Funkcjonowanie blokchainów zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa, ze względu na ograniczoną możliwość ingerencji z zewnątrz, co jednocześnie utrudnia komunikację pomiędzy różnymi łańcuchami.
Polkadot działa również jako parachain. Oznacza to, że przetwarza równolegle różne transakcje dla różnych blockchainów. Parachainy mogą także wymieniać się informacjami między sobą, a także jest możliwe tworzenie kolejnych parachainów dla nowych projektów lub aplikacji. Dodatkowo istnieje możliwość modernizacji każdego łańcucha, która nie wymaga przebudowy całej sieci.
Członkami ekosystemu Polkadot są, tzw. walidatorzy, którzy stackują natywne tokeny sieci Polkadot (DOT) poprzez zatwierdzanie poszczególnych operacji. Kolejnymi osobami są, tzw. rybacy, którzy odpowiadają za stały monitoring całej sieci.
Bitcoin Gold (BTG)
Bitcoin Gold jest niezależnym łańcuchem, który powstał z podziału sieci bitcoin w dniu 24 października 2017 roku. Oznacza to, że każdy posiadacz BTC, w momencie nastąpienia podziału, ma również prawo do uzyskania kryptowaluty Bitcoin Gold (BTG) w stosunku 1:1. Po wyodrębnieniu sieci BTG, jej twórcy wykopali 800 bloków transakcyjnych. Dzięki temu zyskali 100 tys, jednostek BTG. Jednak nie przyjęto tego z entuzjazmem, lecz było to jednym z głównych powodów krytyki.
Bitcoin Gold (BTG) jest otwartoźródłową kryptowalutą opartą na rozproszonym rejestrze transakcji blockchain. W tym przypadku jest to kod źródłowy Bitcoina (BTC). Jednocześnie jest również drugim mniejszościowym hard-forkiem BTC, zaraz po Bitcoin Cash (BCH).
Bitcoin Gold, tak samo jak Bitcoin, jest oparty na algorytmie konsensusu Proof of Work. Oznacza to że za zatwierdzanie transakcji i tworzenie nowych bloków transakcyjnych w sieci odpowiadają górnicy, tzw. minerzy. Różnica polega na tym, że BTG ma zmodyfikowany algorytm kryptograficzny, który może być efektywnie kopany za pomocą układów GPU, czyli kart graficznych. Początkowo był to Equihash, a od lipca 2018 r. jest to Zhash. Nie są tutaj potrzebne specjalistyczne układy ASIC, z których trzeba korzystać podczas kopania BTC. Średni czas bloku BTG wynosi 10 minut, tak samo jak w przypadku BTC. Podobnie jak Bitcoin (BTC) i Bitcoin Cach (BCH), Bitcoina Gold (BTG) ma ograniczoną maksymalną podaż, która wynosi 21 jednostek. Oznacza, że ma charakter deflacyjny.
Neo (NEO)
Kryptowaluta Neo została wprowadzona na początku 2014 roku przez Da Hongfeia i Erika Zhanga, którzy w lutym 2014 roku ufundowali projekt AntShares. NEO wówczas nosił nazwę AntShares (ANS). Natomiast jego pełny kod źródłowy AntShares opublikowano na portalu GitHub w czerwcu 2015 roku. Dzięki temu stał się pierwszym chińskim otwartoźródłowym konceptem blockchaina. We wrześniu 2015 roku opublikowano pierwszą wersję white paper, a jego główna sieć ruszyła 17 października 2016 roku z wykopanymi 100 mln jednostkami ANS.
Zespół AntShares poinformował 22 czerwca 2017 roku, że zmienia koncepcje rozwoju, z czym wiąże się również zmiana nazwy na obecnie używaną – NEO. Odnosi się ona zarówno do skrótu od New Economic Order oraz greckiego przymiotnika, oznaczającego „nowy”.
NEO potocznie jest nazywany “chińskim Ethereum” ze względu na oferowanie podobnych funkcji, a także aspirowania do miana wielofunkcyjnej platformy blockchain. Do ekosystemu NEO należy token użytkowy Gas, który służy do pokrywania prowizji transakcyjnych. Jest on tutaj niezależnym cyfrowym aktywem. Natomiast w sieci ETH wykorzystuje się go do opłacania prowizji transakcyjnych. W przypadku Gas zastosowano algorytm, który będzie dystrybuował kolejne jednostki przez 22 lata aż osiągnie maksymalną podaż wynoszącą 100 mln. Oznacza to, że jest walutą cyfrową o charakterze deflacyjnym.
Neo jest jednym z najbardziej rozwiniętych ekosystemów blockchain, który oparto na algorytmie konsensusu Proof of Stake. Dzięki temu może przetwarzać ok. 1.000 tys. transakcji na sekundę (TPS). Dodatkowo, posiada wyjątkową cechę wśród innych kryptowalut, którą jest jego niepodzielność. Minimalny nominał zawsze będzie wnosił 1 NEO. Dzięki temu nadaje się on, np. do płatności za usługi lub zakupy.
IOTA (MIOTA)
IOTA został stworzony przez Siergieja Popova, Siergieja Ivancheglo, Davida Sønstebø oraz Dominika Schienera w 2015 roku. Zbiórkę funduszy na rozwój IOTA ogłoszono 25 listopada 2015 roku i trwała do 21 stycznia 2016 roku. Wówczas token IOTA można było zakupić za Bitcoina (BTC) lub za nieistniejący obecnie token projektu JINN. Udało się uzbierać ze zbiórki równowartość ponad 525 tys. dolarów.
Sieć IOTA oficjalnie ruszyła 1 lipca 2017 roku. Wtedy również MIOTA pojawiła się na pierwszej giełdzie kryptowalut – Bitfinex. Natomiast 13 listopada 2017 roku David Sønstebø ogłosił powstanie organizacji non-profit o nazwie IOTA Foundation, którą zarejestrowano w Niemczech.
IOTA jest częściowo zdecentralizowaną oraz otwartoźródłową platformą rozliczeniową opartą na architekturze DAG, którą stworzono na przyszłe potrzeby, tzw. Internetu Rzeczy. Kryptowaluta IOTA docelowo ma być wykorzystywana jako środek płatniczy, a także baza danych dla urządzeń i usług działających w sieci IOT. Również nie posiada opłat transakcyjnych. Ekosystem IOTA stworzono, aby zapewnić teoretycznie nieograniczoną skalowalność. Spowodowane jest to dzięki zastosowaniu architektury DAG o nazwie Tangle, zamiast sieci bloków (blockchain).
Maksymalna podaż kryptowaluty IOTA wynosi dokładnie 2 779 530 283 jednostek MIOTA. Najmniejszą jednostką rozliczeniową w jej sieci jest IOTA, zaś MegaIOTA (MIOTA) jest równorzędna 1 mln jednostek IOTA. Ze względu na ograniczoną maksymalną podaż ma ona charakter deflacyjny.